On this page
នេះគឺជាឧទាហរណ៍មួយចំនួននៃការជ្រៀតជ្រែកពីបរទេសដែលជួបប្រទះដោយសហគមន៍ជនជាតិភាគតិច។ ឧទាហរណ៍ទាំងនេះផ្អែកលើបទពិសោធន៍ដែលសហគមន៍ជនជាតិបានចែករំលែកជាមួយក្រសួងសម្រាប់សហគមន៍ជនជាតិ (Ministry for Ethnic Communities)។
នៅក្នុងឧទាហរណ៍ទាំងនេះ "រដ្ឋបរទេស" មានន័យថាប្រទេសណាមួយក្រៅអំពីប្រទេសនូវែលសេឡង់។ ពាក្យនេះត្រូវបានប្រើដើម្បីសំដៅទៅលើប្រទេសដែលនៅក្រៅប្រទេសនូវែលសេឡង់។
ឧទាហរណ៍ទី១
សមាជិកសហគមន៍តែងតែចង់ធ្វើដំណើរទៅកាន់ប្រទេសកំណើតរបស់ពួកគេ ដើម្បីជួបមិត្តភក្តិ និងក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេ។សម្រាប់បញ្ហានេះ ពួកគេប្រហែលជាត្រូវប្រើសេវាកុងស៊ុល។ សេវាកម្មទាំងនេះត្រូវបានផ្តល់ដោយស្ថានទូត ឬស្ថានកុងស៊ុលរបស់ប្រទេសមួយជូនដល់ពលរដ្ឋរបស់ខ្លួនដែលរស់នៅបរទេស ហើយដែលរួមមានការចេញលិខិតឆ្លងដែន ទិដ្ឋាការ ឯកសារធ្វើដំណើរ និងដោះស្រាយបញ្ហាផ្លូវច្បាប់ផ្សេងទៀត។
សមាជិកនៃសហគមន៍ជនជាតិភាគតិចនៅប្រទេសនូវែលសេឡង់ត្រូវបានប្រាប់ដោយបុគ្គលិកកុងស៊ុលថាពួកគេនឹងមិនទទួលបានការបន្តលិខិតឆ្លងដែន ឬទិដ្ឋាការទេ ប្រសិនបើពួកគេចូលរួមភ្ជាប់ជាមួយក្រុម ឬមនុស្សនៅក្នុងប្រទេសនូវែលសេឡង់ដែលរិះគន់រដ្ឋបរទេសនោះ។ នេះធ្វើឱ្យសហគមន៍មានអារម្មណ៍ថាមិនអាចបញ្ចេញទស្សនៈរបស់ពួកគេ និយាយជាមួយមនុស្សជាក់លាក់ខ្លះ តវ៉ា ឬចូលរួមជាក្រុម។ ការរឹតបន្តឹងទាំងនេះធ្វើឱ្យសហគមន៍នៅនូវែលសេឡង់មានអារម្មណ៍ថាជាប់គាំង និងបានគ្រប់គ្រងដោយរដ្ឋបរទេស។ នៅពេលដែលមនុស្សមិនអាចធ្វើដំណើរទៅជួបគ្រួសារ និងមិត្តភក្តិរបស់ពួកគេ នេះមានផលប៉ះពាល់យ៉ាងខ្លាំងដល់គ្រួសារ និងសុខុមាលភាពរបស់ពួកគេ។
ឧទាហរណ៍ទី២
នៅក្នុងសហគមន៍មួយ កន្លែងសំរាប់គោរពបូជាត្រូវបានកំណត់គោលដៅដោយការជ្រៀតជ្រែកពីបរទេស។ សមាជិកថ្មីម្នាក់ដែលហាក់ដូចជាអ្នកគោរពសាសនាដ៏ខ្លាំងខ្លា បានចូលរួមយ៉ាងខ្លាំងក្នុងសកម្មភាពសាសនារបស់សហគមន៍។ ពួកគេចាប់ ផ្តើមនិយាយច្រើនអំពីនយោបាយ ហើយប្រាប់ប្រជាជនឱ្យគាំទ្ររដ្ឋាភិបាលប្រទេសដើមរបស់ពួកគេ។ ពួកគេចង់ឱ្យមានការទេសនាដែលនិយាយអំពីនយោបាយ។ សមាជិកថ្មីនោះក៏បានព្យាយាមបញ្ឈប់មនុស្សមិនឲ្យរិះគន់រដ្ឋបរទេសដែរ។ ពួកគេត្រូវបានរដ្ឋបរទេសស្នើឲ្យធ្វើកិច្ចការទាំងអស់នេះ។
សមាជិកសហគមន៍ដែលបានរិះគន់រដ្ឋបរទេស នៅពេលដែលសមាជិកថ្មីមានវត្តមាននោះ បានទទួលការគំរាមកំហែង
អនាមិកតាមរយៈសារជាអក្សរ និងប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសង្គម។ ហេតុការណ៍នេះមិនបានកើតឡើងមុនពេលសមាជិកថ្មីមកដល់នោះទេ។ សហគមន៍សង្ស័យថាសមាជិកថ្មីកំពុងរាយការណ៍ត្រឡប់ទៅរដ្ឋបរទេសវិញ។ ពួកគេមើលឃើញថាបញ្ហាទាំងនេះចាប់ផ្តើមកើតឡើងបន្ទាប់ពីសមាជិកថ្មីនោះបានចូលរួម និងព្យាយាមធ្វើឱ្យប្រជាជនគាំទ្ររដ្ឋបរទេស។ ស្ថានភាពនេះបានធ្វើឲ្យមនុស្សមានអារម្មណ៍ថាមិនមានសុវត្ថិភាព និងមិនទុកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក។ ស្ថានភាពនេះបានធ្វើឲ្យមានការពិបាកសម្រាប់សហគមន៍ក្នុងការជួបជុំគ្នា ហើយផ្តោតលើជំនឿរបស់ពួកគេនៅកន្លែងគោរពបូជានេះ។
ឧទាហរណ៍ទី៣
នៅក្នុងសហគមន៍មួយ មនុស្សបានកត់សម្គាល់អាកប្បកិរិយាគួរឱ្យសង្ស័យពីសមាជិកសហគមន៍របស់ពួកគេម្នាក់។ បុគ្គលនេះហាក់ដូចជាតែងតែសួរអំពីទស្សនៈនយោបាយ និងសកម្មភាពរបស់មនុស្សផ្សេងទៀតនៅក្នុងសហគមន៍។ សហគមន៍បានរកឃើញថាបុគ្គលនេះត្រូវបានរដ្ឋបរទេសស្នើឱ្យរាយការណ៍ទៅស្ថានទូតរបស់ពួកគេនៅក្នុងប្រទេសនូវែលសេឡង់អំពីមនុស្សដែលរិះគន់រដ្ឋាភិបាលនៃប្រទេសដើមរបស់ពួកគេ។
សមាជិកសហគមន៍មួយចំនួនដែលបាននិយាយជាមួយបុគ្គលនេះ និងរិះគន់រដ្ឋបរទេសមានបញ្ហាដែលមិននឹកស្មានដល់ ដូចជាបញ្ហាទិដ្ឋាការ និងការសាកសួរនៅអាកាសយានដ្ឋាននៅពេលពួកគេទៅដល់ប្រទេសដើមរបស់ពួកគេ។ នេះមិនធ្លាប់កើតឡើងចំពោះពួកគេពីមុនមកទេ។ ពួកគេគិតថាបញ្ហាទាំងនេះបានកើតឡើងដោយសារតែការសន្ទនារបស់ពួកគេជាមួយសមាជិកសហគមន៍នោះ ត្រូវបានរាយការណ៍ទៅស្ថានទូត។ នេះធ្វើឲ្យមនុស្សក្នុងសហគមន៍ភ័យខ្លាច និងមិនទុកចិត្តគ្នា ដូច្នេះហើយពួកគេឈប់បញ្ចេញមតិពិតបន្តទៅទៀត។
ឧទាហរណ៍ទី៤
សកម្មជនម្នាក់ដែលរិះគន់ប្រទេសដើមរបស់ពួកគេត្រូវបានអាជ្ញាធរធ្វើបាបពេលពួកគេត្រឡប់ទៅប្រទេសនោះ។ សហគមន៍នៅនូវែលសេឡង់បានឮអំពីរឿងនេះ ហើយមានការព្រួយបារម្ភយ៉ាងខ្លាំងអំពីអ្វីដែលកើតឡើងចំពោះអ្នកដែលពួកគេស្គាល់នោះ។
ប៉ុន្មានខែក្រោយមក នៅប្រទេសនូវែលសេឡង់ សមាជិកសហគមន៍ម្នាក់បានទទួលសារគំរាមកំហែង ព្រមានពួកគេឱ្យប្រុងប្រយ័ត្ន ប្រសិនបើពួកគេធ្វើដំណើរទៅក្រៅប្រទេស។ ពួកគេបាននិយាយលើកឡើង អំពីការព្រួយបារម្ភអំពីសិទ្ធិមនុស្សនៅក្នុងប្រទេសកំណើតរបស់ពួកគេ កាលដែលពួកគេកំពុងនៅប្រទេសនូវែលសេឡង់។ ឥឡូវនេះ ពួកគេព្រួយបារម្ភយ៉ាងខ្លាំងអំពីការទៅលេងគ្រួសាររបស់ពួកគេ និងឈប់សំរាកនៅក្នុងប្រទេសណាដែលអាចនឹងចាត់វិធានការតាមដីកាចាប់ខ្លួនពី រដ្ឋាភិបាលនៃប្រទេសដើមរបស់ពួកគេ។
មន្ត្រីរដ្ឋាភិបាលមកពីប្រទេសដើមរបស់ពួកគេបានទៅសួរសុខទុក្ខគ្រួសាររបស់ពួកគេនៅក្នុងប្រទេសនោះ ហើយឥឡូវនេះក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេបានស្នើសុំឱ្យពួកគេឈប់និយាយអំពីសិទ្ធិមនុស្សនៅក្នុងប្រទេសនូវែលសេឡង់។ សម្ពាធនេះបានធ្វើឲ្យសមាជិកសហគមន៍ឈប់ទាក់ទងជាមួយគ្រួសារពួកគេ ដោយសារពួកគេបារម្ភពីសុវត្ថិភាពគ្រួសារពួកគេ។ ពួកគេក៏ព្រួយបារម្ភអំពីសុវត្ថិភាពផ្ទាល់ខ្លួន និងសេរីភាពនៃការនិយាយនៅក្នុងប្រទេសនូវែលសេឡង់ផងដែរ។
ឧទាហរណ៍ទី៥
សមាជិកសហគមន៍ដែលតែងតែរិះគន់រដ្ឋបរទេសជាសាធារណៈនៅលើប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសង្គមបានជួបប្រទះការជ្រៀតជ្រែកពីបរទេស។ ព័ត៌មានផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេដូចជាអាសយដ្ឋាន លេខទូរស័ព្ទ និងអ៊ីមែលរបស់ពួកគេត្រូវបានបង្ហោះតាម អ៊ីនធឺណិត នេះហៅថា doxing (ដំណើរការនៃការស្វែងរក និងបោះពុម្ពផ្សាយឯកជន ឬកំណត់អត្តសញ្ញាណព័ត៌មានអំពីបុគ្គលជាក់លាក់ណាមួយនៅលើអ៊ីនធឺណិត ដែលជាធម្មតាមានចេតនាព្យាបាទ)។ មនុស្សដែលធ្វើការផ្សាយព័ត៌មានផ្ទាល់ខ្លួននោះ (doxing) ត្រូវរដ្ឋបរទេសស្នើឱ្យធ្វើបែបនេះ ។ សមាជិកសហគមន៍បានទទួលការហៅទូរស័ព្ទ និងសារគំរាមកំហែង។ គណនីបណ្ដាញសង្គមរបស់ពួកគេក៏ទទួលបានការបញ្ចេញមតិមិនសមរម្យជាច្រើនផងដែរ។ សមាជិកសហគមន៍មានអារម្មណ៍ភ័យខ្លាច និងគ្មានសុវត្ថិភាព។
ក្រោយមកពួកគេបានរកឃើញថា ការផ្សាយព័ត៌មានផ្ទាល់ខ្លួន (doxing) ត្រូវបានធ្វើឡើងដោយប្រជាជនក្នុងប្រទេស
នូវែលសេឡង់ ដែលកំពុងធ្វើការឱ្យរដ្ឋបរទេស។ សមាជិកសហគមន៍ត្រូវបានគេធ្វើការផ្សាយព័ត៌មានផ្ទាល់ខ្លួនដើម្បីបំភ័យ (was doxed to scare) ដើម្បីបន្លាចពួកគេ ហើយដើម្បីឲ្យពួកគេនឹងឈប់រិះគន់រដ្ឋបរទេសជាសាធារណៈនៅលើបណ្តាញសង្គម។ ពួកគេឈប់បញ្ចេញទស្សនៈរបស់ពួកគេនៅលើប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសង្គម ហើយឈប់និយាយបញ្ចេញមតិដោយស្មោះត្រង់ទៀតផង។